THËNIE NGA ALICE MUNRO

 • Momentet e ëmbëlsisë dhe pajtimit janë të vlefshme, edhe nëse ndarja do të vijë herët a vonë.

• Bisedë mes puthjesh: delikatesë, tërheqje, ndryshim.

• Në jetë ka pak vende ose vetëm një vend ku ka ndodhur diçka dhe më pas vijnë vendet e tjera.

• “Fytyra e tij kishte egërsi, ëmbëlsi, krenari, gjunjëzim, dhunë. Nuk kam parë më shumë se kaq te ai, që kur e pashë për të parën herë, sepse pikërisht herën e parë pashë gjithçka. Ishin gjithçka që ai kishte dhe më bënë ta dashuroja, por që nuk e shpjegoja.

• Gjithnjë mbaj mend që kur një burrë del nga dhoma, lë gjithçka prapa... Kur një grua del, ajo bart me

vete gjithçka që ndodhi në dhomë.

• Ne nuk e harruam kurrë njëri-tjetrin. Nuk morëm asnjë hap. Nisi të bëhej shumë vonë dhe vumë re që secili prej nesh kishte investuar shumë për të bërë më të mirën dhe më pas u larguam, të lehtësuar.

• Ai nuk donte të rrinte larg saj. Ajo ishte ndriçimi i jetës së tij.

• Njerëzit janë kureshtarë. Të tjerët janë ... nga ata që i bëjnë njerëzit të mendojnë se gabojnë. Ti i sheh ato duke ecur vërdallë me blloqe shënimesh nëpër duar, duke lexuar mikrofilma, me shpresën se kërkojnë një lidhje, duke shpëtuar nga gjepurat.

• Momentin më trishtues nuk kam ndërmend t’jua tregoj. Gjithë fluturimet tona përzihen me njëratjetrën dhe në të vërtetë janë ringjallje të të njëjtit fluturim, ku ndëshkojmë njëri-tjetrin, unë me fjalë, Hugh me heshtje – për të qenë vetvetja. Nuk na duhej më shumë se kaq.

• Kur një burrë dhe një grua ndodhen vetëm mes 4 muresh, mund të ndodhë gjithçka. Një zallamahi spontane, një mëkat i çastit, triumf i ndjesive. Duken mundësitë që burrat dhe gratë mund të shohin te njëri-tjetri për të konkluduar më pas në rrezik. Po të besojnë te rreziku, gjithnjë do mendojnë për ndonjë mundësi.