Rexhep Qosja: Pse jam zhgënjyer nga Thaçi dhe si e vlerësoj qeverinë “Rama”

Akademiku i njohur, Rexhep Qosja, në një intervistë për “Shqip” të Rudina Xhungës flet për Pavarësinë e Kosovës, Rambujenë, Adem Jasharin dhe Ibrahim Rugovën. Ai tregon pse e ka zhgënjyer Hashim Thaçi, dhe çfarë do të ndodhe me Kosovën dhe shqiptarinë, pas erës Rama.

Bisedë me Rudina Xhungën

Disa herë ju kam intervistuar në këtë studio dhe më ngjan se ju flisni më shumë për Shqipërinë sesa për Kosovën. Apo e kam gabim?

Mund të jetë ashtu. Shqipëria është një shtet 100 vjet dhe për një shtet që ka 100 vjet jetë mund të flitet më shumë, mund të flitet me qëndrim më kritik. Kosova është shtet i ri, 6 vjeçar dhe sigurisht duhet folur me më shumë kujdes, ndoshta dhe më butë, por nëse të këqijat politike shtohen, zgjerohen, thellohen atëherë edhe këtu duhet folur me gjuhë kritike të shkoqur.

Në fakt shkoqur dhe shqip do të doja të flisnim sot për Kosovën në një rrëfim për pavarësinë. Jemi në vitin e gjashtë të Kosovës shtet sot, në datën 17 shkurt. Do te kishte shtet pa Rambuje?

Në perspektivën historike do të kishte shtet të Kosovës edhe pa Rambujenë. Kur një popull dëshiron të çlirohet, kur një popull dëshiron të bëhet i lirë, kur një popull dëshiron të krijojë një shtet, përvoja historike ka dëshmuar se këtë gjë do ta bëjë, në mos sot – nesër, në mos nesër – pasnesër. Megjithatë, Rambujeja është ngjarje shumë e madhe dhe vendimtare që ka vendosur për ardhmërinë e Kosovës, që do të thotë për pavarësinë e Kosovës.

Ngjajnë të rralla çastet kur shqiptarët bëhen bashkë. Ishte një rast i tillë Rambujeja?

Ishim më të bashkuar, më të pajtuar se herët e tjera më parë para dhe pas atij momenti. Megjithatë, edhe atëherë kishte disa dallime që u treguan në çastet vendimtare të Konferencës së Rambujesë, atëherë kur duhej të nënshkruhej marrëveshja mes palës shqiptare dhe palës serbe. Pra, edhe atëherë kishte disa mospajtime, disa ndryshime pikëpamjesh. Delegacioni i LDK-së ishte i gatshëm të nënshkruante çka do të na afrohej, ne të tjerët jo.

Në të vërtetë nuk është Rambujeja simbol i shtetit kosovar, simbolet e Kosovës së pavarur janë dy, Ibrahim Rugova dhe Adem Jashari.

Them se ky është një krahasim i gabuar, i padrejtë dhe historikisht i paqëndrueshëm. Adem Jashari dhe Ibrahim Rugova janë figura të ndryshme, me jetëshkrime të ndryshme, me fate të ndryshme dhe me merita të ndryshme. Adem Jashari është një figurë e madhe historike vetë dhe figurë e madhe historike me familjen e tij. Adem Jasharin e bëri figurë të madhe historike jetëshkrimi i tij, nisma e tij, përkushtimi i tij. Ai ishte i pari që e nisi luftën çlirimtare për lirinë dhe pavarësinë e Kosovës, i pari dhe u bë simboli rreth të cilit u mblodhën, i cili i mobilizoi, i afroi të tjerët për këtë luftë. Ibrahim Rugova ishte tjetër njeri dhe unë them se është e padrejtë dhe mëkat historik që të krahasohen këto dy figura. Ibrahim Rugova bënte një politikë partiake, të një partie, që, të mos harrojmë dhe s’duhet harruar, ishte e regjistruar në Ministrinë e Drejtësisë në Beograd dhe kjo parti dhe ky njeri kishte filluar politikën për një autonomi të Kosovës dhe politika që bëri deri në fund, deri në luftë por edhe gjatë luftës ishte e ashtuquajtura politikë paqësore që kishte disa ide herë për pavarësinë dhe herë për autonominë e Kosovës, që ishte një politikë të cilën e përkrahnin ndërkombëtarët plotësisht të bindur dhe të sigurt se do të mbajnë paqen në Jugosllavi, se kjo parti nuk do të lejonte të bëheshin kryengritje dhe luftëra në Kosovë që do mund të prishin paqen në Jugosllavi dhe vetë Jugosllavinë. Ajo ishte, pra, partia Lidhja Demokratike e Kosovës dhe kryetar i saj ishte Ibrahim Rugova: ishin parti dhe subjekt me të cilin ndërkombëtarët do ta ruanin Jugosllavinë të tillë siç ishte dhe Kosovën në pozitën në të cilën ishte, pra, në pozitën e autonomisë! A mund të krahasohet tani Adem Jashari i cili donte të bënte luftë për lirinë, çlirimin dhe pavarësinë e Kosovës me një parti dhe një njeri që bënte politikën paqësore për ruajtjen e Jugosllavisë dhe realisht, objektivisht, del – për statusin ekzistues që kishte Kosova në atë kohë. E po kjo është e padrejtë, është antihistorike dhe kjo do të kalohet. Tani partitë po bëjnë gara për njerëzit e vet, për pozitat e veta, për politikën e vet, për fitoret e tyre të supozuara në zgjedhje dhe kështu bëjnë disa krahasime të paqëndrueshme, të padrejta dhe historikisht të gabuara.

E megjithatë edhe PDK shkon dhe i përulet varrit të Rugovës.

I shkon Thaçi, por nuk mund të them që i shkon PDK-ja sepse PDK-ja si parti me të gjithë anëtarët e vetë nuk përkrah ato që bën Thaçi duke shkuar tek varri i Rugovës dhe vendosja e luleve te përmendorja e Rugovës. Këto nuk janë sjellje, veprime, gjeste që shprehin një qëndrim real, objektiv, të drejtë të Partisë Demokratike dhe Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës ndaj Ibrahim Rugovës dhe Lidhjes Demokratike të Kosovës.

A ka nevojë Kosova në këto gjashtë vjet shtet për ndarje, për qartësim figurash apo për lënie pas krahëve të çfarë është thënë e bërë dhe në një farë mënyre për një lloj bashkimi që shkon drejt bashkëpunimit?

Ka një fjalë që e kanë thënë sociologë, filozofë, njerëz të mençur të Evropës, të cilët e kanë thënë kaherë dhe Evropa këtë e ka zbatuar. Duhet të ndahemi që të bashkohemi. Çfarë do të thotë kjo? Kjo do të thotë se të vërtetat duhet të thuhen ashtu siç janë. Thonë se e vërteta i bashkon njerëzit, gënjeshtra i ndan, i përçan. Ne duhet ta themi të vërtetën edhe sot për çdonjërin dhe kjo e vërtetë nuk mund të bëhet, për mendjet normale, të shëndosha, të drejta, shkak i ndarjes dhe i përçarjes. E vërteta duhet të pranohet e tillë siç është. Lidhja Demokratike e Kosovës dhe disa militantë të tjerë që mund të jenë ose jo në parti, ose që shkruajnë artikuj, e shfrytëzojnë emrin e Ibrahim Rugovës për nevoja partiake ose për nevoja personale. Kjo është e gabuar dhe nuk i shërben të mirës në Kosovë.

Megjithatë edhe ju e dini që merrni mbi vete shumë kritika në momentin që kritikoni Rugovën dhe jeni i vetëdijshëm për këtë.

Po, sigurisht. Unë shkruaj siç është e drejta dhe e vërteta. Unë kam parime në jetë. Unë nuk jam bërë shkrimtar për të marrë honorare, nuk jam bërë shkrimtar për mirëqenie personale. Unë jam bërë shkrimtar për të thënë të drejtën dhe të vërtetën, për t’i shërbyer të drejtës dhe të vërtetës. Është obligim i imi ndaj popullit shqiptar, është detyrë e imja, është përkushtimi im ndaj popullit tim që t’ia them të drejtën dhe të vërtetën pavarësisht pasojave. Unë paguaj një çmim të shtrenjtë për të drejtën dhe të vërtetën që e them por do ta them atë deri në vdekje pavarësisht çmimit. Dhe jam shumë i bindur se ato që them unë do të dëshmohen, do të vërtetohen, do të pranohen. Unë, me ndjenjën e modestisë, dua ta them sot para jush për herë të parë, se me idetë e mia, me mendimet e mia, prej vitit 1967 kur kam hyrë në Institutin e Albanologjisë, prej vitit 1968 dhe sidomos prej vitit 1981 unë jam 20, 30 apo 50 vjet para të tjerëve me idetë dhe me mendimet e mia. Dhe intelektualë të tjerë kanë ardhur në pozicionet e mia dhe qëndrimet e mia, janë pajtuar me to me vonesa shumë të mëdha. Fatmirësisht një numër i dukshëm i tyre është pajtuar por një numër i militantëve partiakë, sidomos të Lidhjes Demokratike të Kosovës, nuk mund të pajtohet me mua. Ai është pozicioni i tyre, aty janë interesat e tyre, ata kanë bërë një politikë që e ka mposhtur historia. Me paraqitjen e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, politika e Lidhjes Demokratike të Kosovës ka vdekur, është treguar johistorike dhe ka dështuar. Prandaj, ne themi sot të gjithë se në Rambuje na çoi lufta e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës, na çuan ata djem që kapën pushkën që të luftojnë kundër një fuqie shumëfish më të fortë seç ishim ne, por që luftuan, sakrifikuan dhe bota, Evropa, Shtetet e Bashkuara të Amerikës e panë këtë gjë, e kuptuan padrejtësinë historike që i është bërë popullit shqiptar në Kongresin e Berlinit dhe sidomos në Konferencën e Ambasadorëve në Londër dhe krijuan bindjen se duhet bërë revidim i këtyre vendimeve të atëhershme dhe se i duhet dhënë një e drejtë popullit shqiptar që nuk e mendoi atëherë si të plotë por të pjesshme, e cila gjithsesi përmirësonte sado pak pozitën e tashme dhe historike të popullit shqiptar në përgjithësi dhe të Kosovës në mënyrë të veçantë.

A mund të themi sot gjashtë vjet pas shpalljes së Kosovës shtet se ishin shqiptarët që e merituan çlirimin e Kosovës, pavarësimin e Kosovës apo në fund të fundit ishte një produkt i ndërkombëtarëve dhe gjeopolitikës?

Me gjuhën e popullit thuhet, deshi Zoti. Kështu, u përputhën interesat historike, gjeopolitike, gjeostrategjike të shqiptarëve të Kosovës, të shqiptarëve në përgjithësi me politikën e Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe në sajë të kësaj përputhjeje të këtyre interesave, sot jemi këtu ku jemi, të lirë, të çliruar, të pavarur.

Të lirë, të çliruar, të pavarur por më të varfër dhe më të korruptuar. A mund ta pranojmë këtë?

Mjerisht po. Ata që kanë luftuar dhe ata që kanë përkrahur luftën e kanë menduar Kosovën pak më ndryshe nga ç’është sot, me disa parti të cilave nuk iu takon një e drejtë historike, politike të flasin e të sillen siç po sillen dhe me disa dukuri të dhembshme që sjellin dhembje, shqetësim dhe dëshpërim. Këto dukuri, po t’i theksoj qartë, janë, e para, korrupsioni, korrupsioni i përshtrirë, korrupsioni i përthelluar. Thuhet se kur korrupsioni përshtrihet shumë, përthellohet shumë, që përfshin shumë subjekte, ai korrupsion bëhet i përhershëm dhe nuk mund të parandalohet. Kam drojë se jemi në atë gjendje kur niveli i korrupsionit është rritur, është thelluar, është zgjeruar aq shumë sa nuk mund të parandalohet, nuk mund të mënjanohet. Problemi i dytë, për keqardhje të madhe, dëshpërues, pikëllues, është krimi i organizuar që sjell shumë probleme dhe pasiguri të madhe. Shumë njerëz ndihen të pasigurt në kushtet e një krimi të organizuar se çfarë do të ndodhë me ta, me anëtarët e familjes së tyre, me pronën e tyre, me miqtë e tyre dhe me njerëz të tjerë. Dhe problemi tjetër i tretë, për keqardhje të madhe është nepotizmi, që në shqip i themi familjarizmi në politikë. Ne mund të themi sot se politika shqiptare në Kosovë është politikë familjare dhe politikë miqësore. Ne mund të themi se ekonomia e Kosovës sot mund të quhet ekonomi familjare dhe miqësore sepse ata – familjarët e miqtë dominojnë me punë në Kosovë, ata pranohen të parët në punë. Unë, para pak ditësh, e dëgjova një ish militant të Lidhjes Demokratike të Kosovës i cili në asnjë mënyrë nuk donte të pranonte Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës, me gjuhën e tij politike të asaj kohe, nuk donte të pranonte qeverinë e përkohshme. Unë kam qenë në Tiranë gjatë luftës, po ashtu edhe ai. Rexhep Mejdani dhe Sabri Godo kanë bërë shumë përpjekje për ta bërë atë njeri të pranojë qeverinë e përkohshme të Kosovës dhe të pajtoheshin subjektet politike të Kosovës, dhe ta pranonte atë qeveri si qeveri të të gjithë Kosovës dhe të të gjitha forcave politike. Jo, ai nuk pranonte në asnjë mënyrë, ishte aq militant i LDK-së sa nuk pranonte. Ai njeri sot, e dëgjova para disa ditësh, duke thënë se i ka tre anëtarë të familjes, tre fëmijë në pozita të shquara politike zyrtare, ndërsa njërin prej atyre fëmijëve e ka diplomate tjetrin ministër – të dy të bërë zyrtarë nga PDK-ja. Pra, ky ish militant i LDK-së ka mbërritur të punësojë fëmijët e tij në pozita të shquara. Unë, që kam bërë për Kosovën çka dihet se kam bërë, që kam qenë i përkushtuar UÇK-së, që kam shkruar kundër dhunës dhe terrorit serb në Kosovë, Maqedoni dhe Mal të Zi në kohën kur ai me shokë të tjerë i dënonin demonstratat e rinisë sonë studentore e shkollore të vitit 1981 si demonstrata nacionaliste, irredentiste, kundërrevolucionare, me çka legjitimohej burgosja e të rinjve tanë, pra, mua që shkruaja kështu, mua më janë dashur plot dhjetë vjet ta punësoj bijën time të madhe që ka kryer fakultet, që, pos shqipes flet dhe shkruan anglisht – se ka jetuar një kohë në Angli dhe frëngjisht – se ka jetuar dhjetë vjet në Gjenevë. E shikoni si është puna e familjarizmit dhe e miqësisë në punësim në Kosovë sot? Pra, korrupsioni, krimi i organizuar, nepotizmi janë të këqijat e mëdha që po shkaktojnë dëshpërim, keqardhje, mospajtim me partitë dhe mosdurim të disa figurave politike. Mund të thuhet sot lirisht se prestigji i figurave politike në Kosovë sot është mjaft i fundosur.

Hashim Thaçi, ju ka zhgënjyer profesor?

Më ka zhgënjyer. Unë kam qenë në Rambuje me Hashim Thaçin, më pas kam qenë gati një vit e gjysmë në administratën e Kushnerit me Hashim Thaçin dhe Rugovën dhe tani nuk mund të them se nuk jam i zhgënjyer nga sjelljet e tij. Hashim Thaçi ka disa iluzione që gjithmonë, si të gjitha iluzionet, janë të dështuara në politikë. Hashim Thaçi ka dhjetë vjet që bën fushatë elektorale pa thënë gjë reale, objektive, që bën përshtypje, që përcakton ide, mendime, nisma, që sjell vizione dhe tani, në zgjedhjet e fundit, me fushatën që bëri, foli për veten dhe partinë e vet dhe jo për të tjerët, për partitë e tjera, për meritat dhe mosmeritat e tyre. Praktikisht fitoi më pak se ç’mendonte Partia Demokratike dhe humbi disa qytete. Kam drojë se po vazhdoi me fushata të tilla, me atë gjuhë, ai do humbë edhe zgjedhjet e përgjithshme. Hashim Thaçi dhe njerëzit e tij të Partisë Demokratike që ka 13 vjet, tani kemi hyrë në vitin e 14, që nuk duan t’i thuan popullit të Kosovës në fushata apo jashtë Kosovës, kush është kush në Kosovë. Ai i bënte me meritë njerëzit që nuk kishin meritë. Ibrahim Rugova kishte humbur kontrollin në vitet e fundit të jetës së tij dhe lejohem ta them pa ngurrim se kishte humbur kontrollin e gjykimit, ai nuk ishte realisht në gjendje të gjykonte, duke pirë viski dhe verë vend e pavend, duke i përzier pa pushim, vazhdimisht. Ai nuk mund të ishte njeri racional. Ai bënte një politikë të gabuar, aq të gabuar sa nuk donte të pranonte studentët që të flisnin me të, saqë për tragjedinë e Adem Jasharit, në Mbledhjen e Kryesisë së LDK-së të kryesuar prej tij, tha se tragjedia e Jasharëve vdekja e Adem Jasharit ka gëzuar serbët dhe shqiptarët. Dhe këtë e kanë thënë edhe individë që kanë qenë prezent në atë mbledhje. Hashim Thaci nuk i thotë popullit cila ishte politika dhe çfarë i solli politika e LDK-së Kosovës. Ajo politikë përuli popullin dhe do t’i sillte Kosovës robërinë, pushtimin prej Serbisë edhe 1000 vite të ardhshme. Ai nuk i thotë popullit kush ishte Isa Mustafa që sot po e provokon rëndë partinë Demokratike të Kosovës dhe partitë e tjera, i cili tani ka dalë me aspiratat se do të bëhet kryeministri i ardhshëm i Kosovës.

Provokim është ky? Nuk është e drejta e tij kjo të aspirojë?

Jo, nuk është e drejtë e tij hiç. Ka disa njerëz të cilëve iu ka kaluar koha dhe koha e Isa Mustafës ka kaluar, ka marrë fund. Ai ishte një njeri i kohës së tjetër, ishte njeri i kohës së Rrahman Morinës dhe Millosheviçit. Isa Mustafa ishte kryetar i rinisë socialiste të Kosovës para viteve ’80. Isa Mustafa ishte njeri i caktuar prej partisë për të këqyrur sado, kudo zhvillimet në konviktet e studentëve dhe mensën e studentëve. Isa Mustafa në vitin 1984 apo 1985 u bë kryetar i Këshillit Ekzekutiv të Komunës së Prishtinës dhe kjo donte të thoshte kryetar i qeverisë së Prishtinës dhe ai kryetar ndante të ashtuquajturat banesa të solidaritetit. Partia kishte organizuar ndërtimin e banesave për ata që nuk kishin banesa, për të varfrit që nuk kishin ku jetonin. Kam të dhëna se asnjë banesë, në vitin 1985, nuk iu është dhënë shqiptarëve. Kjo qeveri e Prishtinës në krye me Isa Mustafën, ka nxjerrë në Fushë Kosovë shqiptarë prej banesave dhe në to ka futur serbët. Isa Mustafa, si kuadër i Rrahman Morinës dhe i Millosheviçit, u bë ministër në qeverinë e Kosovës dhe ajo qeveri shpalli gjendje të jashtëzakonshme në Kosovë në të cilën u vranë djem të Kosovës. Tani, ky njeri, ky zyrtar, ky nëpunës, ky politikan i asaj kohe, i atij terrori dhune mbi shqiptarët, ky politikan i përzgjedhur prej Rrahman Morinës dhe Rrahman Morina nuk bënte zgjedhje pa pajtimin e Millosheviçit, të bëhet kryetar i Partisë Lidhja Demokratike, dhe kryetar i Prishtinës? Ky është një cinizëm i rëndë, kjo është një fyerje e Kosovës, kjo është një fyerje e vetëdijes, e ndërgjegjes dhe e kombëtarizmit të Kosovës. Ky njeri ka rënë në provim. Çfarë kërkon tani? Të bëhet kryeministër i Kosovës? Ky njeri, që ka kryer ato detyra dhe i ka kryer në atë mënyrë që i ka kryer, kërkon sot të bëhet kryeministër? Të jetosh në Kosovë po të fitojë ai, nuk ia vlen, është fyerje!

Atëherë, si do ia vlente Kosova, me një vazhdimësi, me një zgjedhje të fituar nga PDK-ja, përsëri Thaçi kryeministër apo ka ardhur koha e fytyrave dhe figurave të reja?

Ka ardhur koha e figurave të reja. Ka ardhur koha të bëhen ndërrime të përgjithshme. Populli thotë se disa janë bërë bajat, është bërë tepër kohë për disa tek të cilët ka humbur besimi i njerëzve, besimi tek politika e tyre, sjellja e tyre, etika e tyre. Pika më e dobët e politikës sonë është mungesa e etikës, mungesa e të drejtës, mungesa e të vërtetës, ka ardhur koha për njerëz të tjerë, për njerëz të rinj. Këta masivisht kanë mënjanuar njerëzit e moshës së mesme dhe njerëzit e moshës së vjetër. Në çdo politikë në këtë botë respektohet një bashkim i gjeneratave në politikë, këta kanë mënjanuar të gjithë ata të moshës së mesme dhe të vjetër pavarësisht prej meritave të tyre sepse janë frikësuar nga autoriteti i tyre. E po tani është koha të pushojnë këta, dhe të vijnë njerëz të tjerë në politikë. Kjo nuk do të ndodhë sepse njerëzit tanë kapen pas politikës si ai luftëtari grek që kapet pas anijes dhe nuk ka gjë që ia shkoq dorën përpos shpatës. Do ta shohim çfarë do ndodhë, por unë nuk shoh ndryshime dhe nuk kam parashikim se kush mund të fitojë. Mund të ndodhë që të fitojë edhe LDK-ja në sajë të të gjitha atyre që i bën kryetari i tanishëm i LDK-së. Ai erdhi në krye të LDK-së duke përdorur të rinjtë, një numër të madh të këtyre të rinjve të cilët kohën e tyre e kalojnë nëpër rrugët e Prishtinës dhe që përmbysën një njeri me merita, me një përbërje politiko-etike të pranueshme dhe të çmuar, Fatmir Sejdiun.

Dëshiroj gjithsesi ta mbyll në fund me një pyetje për ndikimin e ndryshimeve në Shqipëri, e qeverisë Rama në jetën kosovare, në qeverisjen kosovare. A ka filluar të ndjehet një ndryshim apo ngacmim?

Është e pamundur sipas mendimit tim që politika e qeverisë së sotme të Shqipërisë, me në krye Edi Ramën, të mos ndikojë edhe në Kosovë dhe ajo politikë po ndikon edhe në Kosovë. Unë, me aq sa vërej, me aq sa dëgjoj dhe lexoj mjetet e informimit, shoh se mendimi i një numri gjithmonë e më i madh të kosovarëve ndaj Edi Ramës ka ndryshuar pozitivisht dhe njerëzit me një përkushtim lokalist, ndaj kryeministrit të mëparshëm tani kanë ndërruar mendim dhe kanë qëndrime pozitive ndaj Edi Ramës dhe politikës së tij. Dhe si të mos ketë ndikim ajo politikë e qeverisë së sotme të Shqipërisë me në krye Edi Ramën edhe në Kosovë. Më së pari ajo është qeveri dhe ai është kryeministër që bëjnë çmos për ta nxjerrë shoqërinë dhe shtetin shqiptar prej anarkisë në të cilën e kishte sjellë politika e Sali Berishës. Ne po shohim gjithçka nuk ishte në rregull në atë politikë dhe gjithçka bëri ai në fushën e lojërave të fatit, në shëndetësi, në polici, në administratë, në bujqësi dhe në shumë fusha të tjera. Qeveria sot me në krye Edi Ramën dëshiron ta bëjë Shqipërinë shtet normal dhe kështu nuk ishte përpara, ishte një anarki dhe shtet i paorganizuar, objektivisht, në të cilën i lejohej çdonjërit të bënte çfarë të donte me kusht që kryeministër të zgjidhej prapë dhe vazhdimisht i njëjti, Sali Berisha. Popullit i lejohej të bënte çdo gjë, me kusht që ky të ishte gjithmonë aty ku ishte. E po kjo nuk mund të vazhdonte kështu. Edi Rama dhe qeveria e sotme e Shqipërisë duan ta nxjerrin shtetin shqiptar dhe shoqërinë shqiptare prej asaj gjendje në thelbin e vet anarkike dhe primitive. Kjo është e para. Dhe e dyta, Edi Rama me qeverinë e tij dëshiron ta demokratizojë dhe ta evropianizojë shtetin shqiptar dhe Shqipërinë. E po këto janë dy qëllime të mëdha: nxjerrja prej anarkizmit dhe primitivizmit dhe evropianizimi i shtetit dhe i qeverisë. Të gjitha ato që po i bën Edi Rama në mendjen time perceptohen si veprime, sjellje, ide, nisma, përpjekje shumë pozitive. Mjerisht dhe fatkeqësisht ka rezistencë të madhe të opozitës ndaj kësaj politike demokratike, evropianizuese dhe unë them shpëtuese për shtetin dhe shoqërinë shqiptare. Unë e vura re në takimin me biznesmenët: njerëzit e kësaj politike, zëdhënësit e kësaj politike alla Berisha që kanë një fjalor të vrazhdë, të egër, dhunues, çohen kundër tatimimit më të lartë të pasanikëve. E kuptoni ju se çfarë do të thotë kjo tani? Mbrojnë pasanikët, duan të mos tatimohen pasanikët dhe nuk lodhen për pozitën e të varfërve. Të çohesh kundër ngritjes së tatimeve të atyre që kanë boll, kjo është politikë reaksionare, politikë që në jetën shqiptare dikur e ka bërë Zogu me ndihmën e bajraktarëve. E po ka kaluar koha e asaj politike, realisht. Bill Klinton dhe ish – kryeministri i Britanisë së Madhe, Toni Bler ishin social-demokratë dhe qeveria e sotme amerikane në konceptin e vet është qeveri social-demokrate. E Sali Berisha do ta sundojë Shqipërinë me parti reaksionare!

Qeveria Rama duket qeveri social-demokrate?

Me veprimet, me sjelljet, me masat që merr ajo është qeveri social-demokrate, objektivisht, që mban kujdesin jo vetëm të pasanikëve, të atyre që prodhojnë dhe kanë pasuri dhe gjoja po e shpëtojnë shtetin me atë pasuri, por mban kujdesin edhe të të varfërve, shtresës së mesme, shtresës se varfër. Ajo është e vetmja politikë e drejtë dhe humane, e njerëzishme. Të çohesh kundër kësaj politike do të thotë ta mbash Shqipërinë në gjendjen ku ishte. Dua të them edhe diçka për politikën e qeverisë së sotme me në krye Edi Ramën. Ajo qeveri dhe ky kryeministër sollën dhe një të re të madhe në politikën shqiptare. Edi Rama është intelektual në radhë të parë dhe një politikan që ka ide, që ka nisma pozitive, frytdhënëse. Ai paraqiti idetë, paraqiti nismën, krijoi vizionin për integrimet shqiptare në fushën e arsimit, kulturës, shkencës, bujqësisë, elektro-energjetikës, tregtisë. Kjo është ide shumë e madhe. Sa do mund të realizohet dhe a do të realizohet siç e dëshirojmë të gjithë do ta shohim, por është ide shumë e përtashme dhe historike. Popujt më së pari janë afruar , popujt e ndarë siç është populli shqiptar që është i ndarë në katër shtete, janë afruar, kanë bashkëpunuar, janë integruar dhe në fund historikisht janë bashkuar në radhë të parë në kulturë, në letërsi, në shkencë, në veprimtaritë shpirtërore dhe më pas në fusha të tjera dhe në politikë. Pra, me idetë e tij, qeveria e sotme shqiptare me në krye Edi Ramën objektivisht po i paraprin historisë së ardhshme të popullit shqiptar dhe kjo është një ide e madhe me ndikim të madh edhe në Kosovë.

Marrë me shkurtime nga “Shqip” në Top Channel