Psikologji / Biznes:Xhungla e problemeve

Roxher Fisher

Uilliam Uri

Ndani marrëdhënien nga përmbajtja; merruni drejtpërsëdrejti me problemin e njerëzve.

Trajtimi i një problemi themelor dhe ruajtja e një marrëdhënieje të mirë pune nuk janë të nevojshme të jenë qëllime konfliktuale, nëse palët janë të angazhuara dhe psikologjikisht të përgatitura ta trajtojnë secilën prej tyre në mënyrë të veçantë, sipas meritave përkatëse legjitime. Bazojeni marrëdhënien në perceptime të sakta, komunikim të qartë, emocione të duhura dhe në një perspektivë të qëllimshme. Merruni drejtpërsëdrejti me problemet e njerëzve; mos u përpiqni t’i zgjidhni problemet që lidhen me ta duke bërë lëshime thelbësore.

Kur keni të bëni me probleme psikologjike, përdorni teknika psikologjike. Atje ku perceptimet janë të pasakta, ju mund të kërkoni mënyra për t’u trajnuar. Nëse emocionet janë shumë të mëdha, ju mund të gjeni mënyrën se si çdo person i përfshirë të çlirohet nga këto emocione. Atje ku ka keqkuptime, ju mund të punoni për të përmirësuar komunikimin.

Për të gjetur rrugën tuaj në xhunglën e problemeve të njerëzve, është e dobishme të mendoni për tri kategori themelore: perceptimi, emocioni dhe komunikimi. Të gjitha problemet e ndryshme të njerëzve ndahen në njërën prej këtyre shportave.

Gjatë negocimit, është e lehtë të harroni se do t’ju duhet të merreni jo vetëm me problemet e njerëzve të palës tjetër, por gjithashtu edhe me tuajat. Acarimi dhe mundimi juaj mund të pengojnë arritjen e një marrëveshjeje të favorshme për ju. Perceptimet tuaja ka të ngjarë të jenë të njëanshme dhe ju mund të mos dëgjoni e të komunikoni siç duhet. Teknikat që vijojnë, janë të zbatueshme si për problemet tuaja, ashtu edhe për ato të palës tjetër.

Perceptimi

Të kuptoni mendimin e palës tjetër, nuk është thjesht një veprimtari e dobishme që do t’ju ndihmojë të zgjidhni problemin tuaj. Mendimi i tyre përbën vetë problemin. Nëse bëni një marrëveshje apo zgjidhni një konflikt, duhet të kuptoni se mosmarrëveshjet përcaktohen nga ndryshimi ndërmjet mendimit tuaj dhe mendimit të tyre. Kur dy njerëz grinden, zakonisht ata e bëjnë këtë për një objekt – për shembull, një orë dore – ose për një ngjarje – secili mund të pretendojë se tjetri kishte gabuar duke shkaktuar një aksident automobilistik. Në fund të fundit, konflikti nuk qëndron në realitetin objektiv, por në kokat e njerëzve.

E vërteta është thjesht një argument më shumë – ndoshta një argument i mirë, ndoshta jo – për të trajtuar mosmarrëveshjen. Vetë mosmarrëveshja ekziston sepse ajo ekziston në mendjen e tyre. Frika, edhe nëse e pabazuar, është frikë reale dhe duhet t’i kushtohet vëmendje. Shpresat, megjithëse joreale, mund të shkaktojnë një luftë. Faktet, megjithëse mund të jenë të bazuara, nuk mund të bëjnë asgjë për të zgjidhur problemin. Për shembull: të dyja palët mund të bien dakord se njëra e humbi orën, kurse tjetra e gjeti, por përsëri grinden se kush duhet ta marrë atë; po kështu, mund të pranohet se aksidenti automobistik u shkaktua nga çarja e një gome, e cila kishte bërë 3402 milje rrugë, por palët mund të mos bien dakord se kush duhet të paguajë për dëmtimin. Historia dhe gjeografia e detajuar e Saharës Perëndimore, pavarësisht se me sa kujdes janë studiuar e dokumentuar, nuk është ajo çka mund ta ndalojë këtë lloj konflikti territorial. Asnjë studim se kush, kur dhe cilat pajisje bërthamore i zhvilloi, nuk do ta ndalojë dot konfliktin ndërmjet Indisë dhe Pakistanit.

Të kërkosh për realitetin objektiv, mund të jetë e dobishme. Por, në fund të fundit, është realiteti, ashtu siç shihet nga secila palë, ai që përbën problemin në një negocim dhe hap rrugën për një zgjidhje.

Vëreni veten në atë pozitë. Mënyra si e shihni ju botën varet nga vendi në të cilin jeni ulur. Njerëzit kanë prirjen të shohin atë që duan të shohin. Nga një tërësi informacionesh të detajuara, ata priren të zgjedhin dhe të përqendrohen në ato fakte që konfirmojnë perceptimet e tyre të mëparshme. Kështu, nisin të mos përfillin apo të keqinterpretojnë ato që i vënë në dyshim perceptimet e tyre. Secila palë në një negocim mund të shohë vetëm meritat e saj dhe vetëm gabimet e palës tjetër.

Aftësia për ta parë situatën ashtu siç e sheh atë pala tjetër, sado e vështirë që mund të jetë, përbën një nga cilësitë më të rëndësishme që mund të ketë një negociator. Nuk është e mjaftueshme të dini se ata i shohin gjërat ndryshe. Nëse doni të ndikoni tek ata, ju gjithashtu duhet të kuptoni në thellësi fuqinë e pikëpamjes së tyre dhe të ndieni forcën emocionale me të cilën ata besojnë në të. Nuk mjafton t’i studioni ato si brumbuj në mikroskop, ju duhet të dini se ç’do të thotë në të vërtetë të jesh një brumbull. Për ta kryer këtë detyrë, duhet të përgatiteni të mos e jepni gjykimin tuaj për njëfarë kohe ndërsa “provoni” të gjykoni sipas vizionit të tyre. Ata mund të kenë shumë besim se pikëpamjet e tyre janë “të drejta”, me po aq forcë sa besoni ju në tuajat. Ju mund të shihni në tryezë një gotë gjysmë të mbushur me ujë të freskët. Bashkëshortja juaj mund të shohë një gotë të pistë gjysmë bosh, e cila do të lërë shenjën e saj mbi lustrën e tryezës.

Mos i gjykoni qëllimet e të tjerëve duke u nisur nga frika juaj

Njerëzit kanë prirjen të mendojnë se çdo gjë që ata e kanë frikë, pala tjetër synon ta bëjë. Shikoni këtë histori nga Neë York Times-i: “Ata u takuan në një bar dhe ai i ofroi ta çonte me makinë në shtëpi. Ai u fut në rrugë të panjohura. Tha se po i binte shkurt. E çoi në shtëpi shumë shpejt dhe ajo arriti të kapte lajmet e orës dhjetë.” Pse fundi është kaq i habitshëm? Ne bëmë një supozim duke u bazuar në dyshimet tona.

Është shumë e lehtë të interpretoni në mënyrën më negative atë që thotë apo bën pala tjetër. Një interpretim i dyshimtë shpesh vjen në mënyrë të natyrshme nga perceptimet ekzistuese. Për më tepër, duket se është gjëja “e sigurt” që duhet bërë, dhe u tregon spektatorëve se sa e keqe është në të vërtetë pala tjetër. Por kostoja e interpretimit shumë të errët të çdo gjëje që ata thonë ose bëjnë, është se idetë e reja në drejtim të marrëveshjes hidhen poshtë dhe ndryshimet e vogla të pozicionit nuk përfillen ose refuzohen.

Mos fajësoni të tjerët për problemin tuaj

Është tunduese të bëni përgjegjëse palën tjetër për problemin tuaj. “Kompanisë suaj nuk mund t’i besosh. Sa herë që i bëni servis gjeneratorit tonë këtu në fabrikë, ju bëni një punë pa cilësi dhe ai prishet përsëri.” Fajësimi është një mënyrë veprimi e lehtë për t’u ndjekur, veçanërisht kur e dimë se pala tjetër është vërtet përgjegjëse. Por edhe nëse fajësimi justifikohet, ai është zakonisht joproduktiv. Kur është duke u sulmuar, pala tjetër do të vendoset në pozita mbrojtëse dhe do t’u rezistojë atyre që ju keni për të thënë. Ata nuk do t’ju dëgjojnë më, ose do të fillojnë edhe ata sulmin e tyre. Vlerësimi i fajit i përzien fort njerëzit me problemin.

Kur flitni për problemin, ndani simptomat nga personi me të cilin po bisedoni. “Gjeneratori ynë, servisin e të cilit e keni bërë ju, është prishur përsëri. Kjo ka ndodhur tri herë muajin e kaluar. Herën e parë ai nuk punoi për një javë të tërë. Kjo fabrikë ka nevojë për një gjenerator që të punojë rregullisht. Unë dua këshillën tuaj se si të zvogëloj rrezikun e prishjes së gjeneratorit. Mos duhet të ndryshojmë kompanitë e servisit, të paditim prodhuesin, apo çfarë?”

Fragment nga “Të thuash Po”, përktheu: Enkeleida Haxhinasto